خدایا! اگر محرومم سازی، کیست که روزیم دهد؟ و اگر خوارم کنی، کیست که یاریم کند؟

خدایا! از خشم و فرا رسیدن غضبت، به خودت پناه می‏آورم.

خدایا! اگر شایسته رحمت تو نیستم، تو سزاواری که رحمت گسترده‏ات را بر من عطا کنی.

خدایا! گویا چنانم که در پیشگاه لطف تو ایستاده‏ام و سایه‏سار توکل نیکویم بر من بال گشوده و آنچه را تو شایسته آنی گفته‏ای و مرا در هاله‏ای از بخشایش خویش پوشانده‏ای.

خدایا! اگر ببخشایی، کیست که از تو سزاوارتر به عفو باشد؟

و اگر اجلم فرا رسیده و کار شایسته‏ای نداشته‏ام که مرا به تو نزدیک سازد، اعتراف به گناه را وسیله آمرزش تو ساخته‏ام.

خداوندا! با مهلت و میدانی که به نفس داده‏ام، بر خویش ستم کرده‏ام، پس اگر مرا نیامرزی، پس وای بر من.

خدایا! همواره در طول زندگی، از لطف و احسانت‏برخوردار بوده‏ام، پس از مرگ هم، لطف خویش از من دریغ مدار.

روزهای پربرکت شعبان را بامناجات شعبانیه که همه ائمه به خواندن آن مداومت داشته اند آذین ببندیم

خدایا! بر پیامبر و دودمان پاکش درود فرست،

و آنگاه که تو را می‏خوانم و صدایت می‏زنم، صدا و دعایم را بشنو و اجابت کن،

و آنگاه که با تو نجوا می‏کنم، بر من عنایت کن.

من از همه به سوی تو گریخته و در پیشگاه تو ایستاده‏ام،

در حالی که دلشکسته و نالان درگاه توام و به پاداش تو امیدوار.

آنچه را در دل من می‏گذرد می‏دانی،

از نیاز من آگاهی، ضمیر و درونم را می‏شناسی

و فرجام و سرانجام زندگی و مرگم از تو پنهان نیست.

آنچه را که می‏خواهم بر زبان آورم و از خواسته‏ام سخن بگویم و به حسن عاقبتم امید بندم، همه را می‏دانی.

فرازی از مناجات دلنشین شعبانیه 

یکی از علما می گوید :در عالم خواب امام زمان حضرت ولى عصر (عج ) را دیدم ، بسیار غمگین و آشفته حال بود، به محضرش رفتم و سلام کردم ، سپس ‍ عرض کردم : (چرا این گونه ناراحت و گریان هستى ؟) فرمود: (امروز روز وفات عمه ام حضرت زینب (س ) است . از آن روزى که عمه ام زینب (س ) وفات کرده ، تاکنون ، هر سال در روز وفات او، فرشتگان در آسمانها مجلس عزا به پا مى کنند، آن چنان مى گریند که من باید بروم و آنها را ساکت کنم ، آنها خطبه حضرت زینب (س ) را که در بازار کوفه خواند، مى خوانند و مى گریند، من هم اکنون از آن مجلس فرشتگان مراجعت نموده ام .)

امروز میلاد پدرمهربان ورنج کشیده امت پیامبر علی (ع) بود.غروب روزی است که روز پدرش نام نهاده اند .

امروز همه از پدرنوشتند آنها که پدرداشتند از او تجلیل کردند

وآنها که نداشتند اشک حسرت ریختند وهدیه ای ای نثارش کردند .

برخی از پدران آسمانی خود نوشتند وگفتند وبرخی که هنوز چشم امید به بازگشتش داشتند .....

اما امروز یک پدر مهربان ،پدری که با دردهای مردم دردمند می شود ،پدری که بر غصه های امتش  اندوه می خورد ،پدر ی که برگناهان  امتش اشک میریزد واز غفلت آنها استغفار می کند هم بود که چشم انتظار توجه ما بود

وچقدر درلحظات این روز به یادش بودیم وبرایش چه کردیم ؟

آیا دل او از اعمال ما شاد شد ؟ آیا لبخند رضایتی برلبانش نشاندیم ؟

وآیا او را بر آمادگی خویش بر درک حضورش امیذوارساختیم وآیا .........

امام رضا (ع) این پدر رااینگونه معرفی می کند :امام مونسی است غمگسار، و پدری است مهربان ، و برادی است مهربان و (در مهربانی مانند) مادری است نیک رفتار نسبت به فرزند خردسال، و او پناه مردمان است به هنگام پیش آمدهای ناگوار.

خداکند کسی امروز به یاد این پدرمهربان هم بوده باشد