4. گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست. 
غصه ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه
ای؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.

5. موت را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود. وقتی با 
حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود. آمادگی موت خوب است، نه زود
مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت،
دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ. حضرت امیر علیه السلام
فرمود:یک ساعت دنیا را به همه ی آخرت نمی دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله
برای مردن.
6.اگر دقّت کنید، فشار قبر و امثال آن در همین دنیاقابل مشاهده است؛ مثل
بداخلاق که خود و دیگران را در فشار می گذارد.

پندهایی از حاج محمّد اسماعیل دولابی (رحمة الله علیه)
1. هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛
زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس
گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

2. زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذ کر بعد و
عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به
بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و
ذکر و عبادت خواهی بود.

3. اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، 
روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با
این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جا
ندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم.

از امام صادق علیه السلام در مورد قول خداى عزوجل (و اکثر آنان به خداوند ایمان نمى آورند جز اینکه مشرکند) روایت است که فرمود:

مشرک بودن مومن به این است که مردى بگوید: اگر فلانى نبود من هلاک مى شدم و اگر فلانى نبود به چنین و چنان نمى رسیدم و اگر فلانى نبود خانواده ام تلف مى شد.

آیا در این سخنان نمى نگرى که براى خداوند شریک قرار داده است شریکى که به او روزى مى دهد و از او دفع بلا مى کند -

رواى مى گوید: - عرض کردم : پس چه بگوید؟ آیا بگوید: اگر خداوند به واسطه فلانى بر من منت نمى نهاد هلاک مى شدم ؟ حضرت فرمود: آرى باکى نیست اگر اینگونه یا شبیه آن را بگوید.

راستی این علامت شرک درما نیست ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!

مرحوم ملاصالح مازندرانی بارها میگفت :من حجت برطلاب هستم زیرا احدی در فقر از من فقیر تر نبود، به طوری که زمانی  قدرت تهیه چراغ، برای مطالعه نداشتم؛

در حافظه و استعداد؛ کسی فراموشکارتر از من نبود و هرزمانی که از منزل خارج می‌شدم در موقع برگشتن، خانه‌ام را گم می‌کردم و اسامی فرزندانم را فراموش می‌نمودم ؛

در سن 30 سالگی شروع به تعلیم و حروف تهجی نمودم؛ ولی چون سعی زیادی کردم و خدا هم به منت نهاد تحصیل علم نمودم،

او به جایی می رسد که شرح اصول کافی وچندین کتاب علمی دیگر را به رشته تحریر درمی اورد وداماد علامه مجلسی میشود. او خود می گوید: از جمله چیزهایی که خدا بر من منت نهاد و بخشید، زنی فاضله از ذریه طیبه به من عطا فرمود.

 آری دوستان  همت بلند دار که مردان روزگار از همت بلند به جایی رسیده اند 

علی (ع) درخطبه 98نهج البلاغه بعد از اینکه شرایط جامعه جاهل عربستان را درهنگامه نزول وحی بیان می کند به سه ویژگی پیامبر(ص)اشاره می کنند که این سه رمز موفقیت درخانواده واجتماع است .

1-خیرخواهی را به اوج خود رساند.

2- خود،بر صراط مشی میکرد.(عمل به آنچه می گوید)

3-مردم را به حکمت وموعظه حسنه دعوت می کرد .همه مردم تاب شنیدن سخنان محکم را ندارند با آنها با سخن لطیف وموعظه نیک رفتار میکرد .

راستی اگر فرزندان ما خیرخواهی پدرومادررا باور کنند وبدانند آنچه میگویند برای خیر وصلاح فرزند است نه فخر فروشی ومقایسه بادیگران ،اگر خود قبل از امر آنها به نیکی اهل عمل باشیمواگر شرایط فرزندان را درک کرده ومطابق آن سخن بگوییم ،بازهم فرزندان اطاعت ازوالدین خود نخواهند داشت ؟؟؟؟؟؟؟؟