امام محمد باقر علیه‌السلام فرمودند: رسول خدا صلى الله علیه و آله هنگامى که به هلال ماه رمضان مى‌نگریستند، رو به قبله نموده و دعا مى کردند: اللهم اهله علینا بالامن و الایمان و السلامه و الاسلام و العافیه المجلله و الرزق الواسع و دفع الاسقام و تلاوه القرآن و العون على الصلاه و القیام . اللهم سلمنا لشهر رمضان و سلمه لنا و تسلمه منا حتى ینقضى شهر رمضان و قد غفرت لنا.

 
آنگاه رو به مردم نموده و مى‌فرمودند: اى مسلمانان! هنگامى که هلال ماه رمضان ظاهر شد، شیطان‌هاى رانده شده زنجیر مى‌شوند، درهاى آسمان، درهاى بهشت‌ها و درهاى رحمت گشوده مى‌شوند، درهاى جهنم بسته شده، دعا مستجاب شده و به هنگام هر افطار خداوند آزاد شدگانى دارد که آنها را از آتش جهنم آزاد مى‌کند و هر شب منادى ندا مى‌دهد: آیا سائلى هست ؟ آیا استغفار کننده‌اى هست ؟ خدایا به هر خرج کننده اى عوض و به هر بخیلى تلف عنایت فرما

 
و هنگامى که هلال شوال حلول کند، به مؤ منین ندا مى‌کنند، بامدادان براى گرفتن جایزه بروید که آن روز، روز جایزه است. آنگاه امام باقر علیه السلام فرمودند: هان سوگند به کسى که جانم به دست اوست، این جایزه درهم و دینار نیست.

دنیا غرق در سرور نیمه شعبان است .اما نمیدانم چرا همیشه نیمه شعبانِ من با غم همراه است !

چه کنم که در دل وذهنم« شادی آمدنش» از« غم نیامدنش »جدا نمیشود !

آمدنی که به لطف خدا ونگاه مهربان اوست ونیامدنی که به جفای من است !

این روزها همه در تدارک جشن آمدنش هستند ؛اما او هم به گمانم در غم نیامدنش است !

این روزها نگاه نگران او به عراق وسوریه وپاکستان و...است ،نگاه نگرانش به فرقه های منحرفی است که به نام اسلام ،اسلام راهدف گرفته اند ..

این روزها چشم اشکبار او را میبینم که به کشتار شیعیانش در هر نقطه از دنیاست

ونگاه منتظرش به «من وما »که راه آمدنش را هموار سازیم 

اما افسوس که همه آنچه از من وما می بیند ختم صلوات است ودعا و...

که ما با دعا وصلوات« آمدنش» را طلب می کنیم وبا «عملمان نیامدنش را ....

بامید روزی که با عمل «آمدنش »را »فریاد کنیم نه فقط صلوات ودعا

بامید اینکه بیدار شویم وآمدنش را تحقق بخشیم 

بامید صبح ظهورش