براىشمربن ذى الجوشن اسم‏هاى دیگرى چون اوس یا شرحبیل نیز ذکر شده است.

او را ذىالجوشن، صاحب زره وجوشن مى‏گفتند؛ زیرا سینه او برآمده بود و همانند سپرى بسته شدهنشان مى‏داد.

او نخست از یاران على علیه‏السلام در جنگ صفین و از فرماندهان شجاع ونامدار کوفه بود که در کنار حسن و حسین و در رکاب امام علیهم‏السلام حاضر بودهاست.

اودرکوفه به تدریس و روایت حدیثمی‌پرداخت و همیشه یک جلد قرآن حمایل داشت.

 اما سرشت ناپاک او به خاطرعمل زشت مادرش بر محیط و آداب الهى و اجتماعى چیره شد و سرانجام در لشکر عبیداللّهبن زیاد قرار گرفت.

نقل است که روزى مادر شمر که زنبزچرانى بود و در بیابان به کار خود مشغول بود، از چوپانى که از کنار او مى‏گذشت،

تقاضاى آب کرد تا با آن رفع عطش کند. چوپان تقاضاى شیطانى خود را شرط دادن آب قرارداد و او نیز پذیرفت و از این طریق، نطفه شمر منعقد شد.ا

ز این رو امام حسینعلیه‏السلام در روز عاشورا خطاب به او فرمود:

«یابن راعیة المِعْزى»؛ اى پسر زن بزچران!

 قوم ما در قتلگاه روزگار

مى‏شمارد شمرهاى بى‏شمار

شمر یعنى زخمه‏اى برچنگ ما

شمر یعنى تیغ در فرهنگ ما

شمر یعنى هجو شبنم تا سراب

شمر یعنى احتکار آفتاب

شمر یعنى درد قولنج زمین

شمر یعنى لعنة للعالمین

درواکاوی تلخ ترین حادثه تاریخ بشریت با سه عامل مواجه هستیم .جهالت، دنیاطلبی،تاثیر لقمه ونطفه

امویان سالها با تحمیق مردم دست به تبلیغات مسمومی زدند .تبلیغ کفرعلی (ع) ، تبلیغ خارجی بودن حسین وفرزندان مظلومش و....اذهان گروهی جاهل را به انحراف کشاند.

اما همه کوفیان دراین گروه قرار نگرفتند بلکه برخی فرزندان پیامبر را به خوبی می شناختند اما دنیا طلبی وچرب وشیرین دنیا چنان خامشان کرد که همه چیز را فراموش کردند .عمرسعد یک نمونه ازاین افراد است که به طمع ملک ری بزرگترین ظلم بشریت را رقم زد.

نمونه دیگر فردی است که امام سجاد را درکاروان اسرا همراهی میکند او اعتراف می کند که به فرزند پیامبر نمیتواند اهانت روا دارد اما همین فرد آنجا که با وعده 300درهم پاداش مواجه می شود امام را دست وپا بسته تحویل داده ومزدش می ستاند .

تاثیر لقمه ونطفه نیز که دربسیاری از سپاهیان دشمن به خوبی روشن است .

ازاین پس به نمونه هایی از این دست اشاره خواهیم داشت .

سعدبن ابى‏وقّاص از صحابه رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم و از اصحاب شورا است و از بزرگان عصر خود محسوب مى‏شد. در این که نسب او چگونه بوده است، بین مورّخان اقوالى وجود دارد. امّا آنچه در باره سعد گفتنى است، آن است که با رحلت رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم و امامت امیرمؤمنان على علیه‏السلام با اعتراف به حقّانیت و برترى آن حضرت، از همراهى و یارى امام سرباز زد و از منافقان عصر خود گردید.

روزى که معاویه طواف خود را پایان رسانید، سعد بن ابى‏وقّاص همراه او بود. وى با سرعت بسیار خود را به دارالندوه رساند و سعد را بر جایگاه خود نشاند و به توهین و لعن امیرمؤمنان على علیه‏السلام پرداخت. سعد به نشانه اعتراض، خود را از معاویه دور کرد و گفت:

«اگر در من یک خصلت از خصال على علیه‏السلام بود، محبوب‏تر بود براى من از هرچه آفتاب بر او تابیده باشد».

سپس به دامادى على علیه‏السلام براى رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم ، فرزندانى چون حسن و حسین علیهماالسلام ، سخن پیامبر در روز خیبر در باره على علیه‏السلام و کلام رسول خدا در غزوه تبوک نسبت به جایگاه على علیه‏السلام براى او همانند هارون براى موسى، اشاره کرد و آرزوى یکى از این صفات را مى‏کرد.

معاویه با شنیدن سخنان سعد، حرکت زشتى از خود نشان داد و رو به او کرد و گفت:

«تاکنون لئیم‏تر از امروز نبودى. پس چرا على را یارى نکردى و از بیعت با او کوتاهى ورزیدى؟! اگر من از پیامبر همان را مى‏شنیدم که تو شنیده‏اى، همانا خادم على بودم تا زنده بودم!»

به هر روى، عمر بن سعد فرزند چنین مرد منافقى است. و ویژگى‏هاى روحى و روانى ناشایستى نسبت به خاندان رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم از پدر به ارث برده بود؛ به گونه‏اى که جزء سرشت وى گردیده بود.

روایت شده است که روزى على علیه‏السلام به هنگام ایراد خطبه، فرمود: «سلونى قبل ان تفقدونى»؛ بپرسید از من پیش از آن که مرا نیابید.

سعد بن ابى‏وقّاص سؤال کرد: یا على! به من خبر ده که تعداد موهاى سر و ریش من چقدر است؟

امام پاسخ داد: سؤالى کردى که خلیل من رسول خدا خبر داده بود که تو از من مى‏پرسى و نیست در سر و ریش تو مویى مگر این که در ریشه آن، شیطان نشسته است و در خانه تو بزغاله‏اى است که فرزند من حسین را مى‏کشد!

عاشورا به پایان رسید اما برای ما ،که برای کاروان اسرا امروز آغاز راهی پردرد ورنج ومظلومیت وغربت است وچه رسم بدی است که درست با شروع عزای کاروان حسینی عزاداری ما به پایان رسیده ویا کمرنگ میشود .

خداکند هرلحظه این ایام به یاد غم وغربت کاروان حسین دراین تلخ ترین روزها باشیم وخداکند اشک غربت صاحب عزای منتظرمان را فراموش نکنیم وچاره ای برای غربتش بیندیشیم  وکاری برای دستهای بسته اش کنیم !!!!

یادمان نرود که از امروز از مروارید اشک های اینروزهامان مراقبت کنیم   مبادا یزید درونمان حسینی شدنمان را تاب نیاورد و.....

شام غریبان غم انگیز حسین است .خدا می داند بردل مولای غریب ما چه میگذرد؟ او که به تعبیر جدش امیرالمونین(ع) طردشده،آوراه وغریب است .او که گناهان وغفلت ما دستش رابسته و او همچنان دلسوزانه برای ما دعا میکند.

خدا کند اشک ودلدادگی وعشق امروز ما به جدش دل اورا آرام کرده باشد وخداکند این اشک دل ما را از فردای عاشورا با او همراه سازد و....

امروز هم مثل همه عاشورا های  تاریخ شاهد صحنه های شور وعشق مردم بودم .پیر وجوان کودک وبزرگ همه آمده بودند وهرکس آنچه درتوان داشت دریغ نداشت .

اما بازهم رفتارمردم چندسوال بی جواب را درذهنم ایجاد کرد ....

اگر کسی درعزای پدری مهربان باشد آیا تماشاچی عزاداران او می شود ؟! یا خود  برسروسینه می زند ،کنج خلوتی می یابد وزار زار می گرید ؟مگر نه اینکه به قول امام رضا (ع) امام همنشین دلسوز،برادری مهربان وپدری  شفیق است ؟پس از چه روست که عده ای دراین روز فقط به تماشای دسته جات سینه زنی می نشینند ؟؟؟!!!

مردم خوب ما اصرار برمطالعه وعمل به "مفاتیح الجنان" بعنوان کلید بهشت  دارند ،اعمال شب قدر ،روزعرفه و....... همین مفاتیح میگوید روزعاشورا روز تشنگی وغم ورنج امام ویارانش را   باید تا غروب امساک کرد وسپس به اندک غذا وآبی افطار کرد  تا با آنان همدردی کنیم .اما از چه روست که عاشقان حسین همین روز را برای تمامی خیرات خود برگزیده اند ودرست برخلاف اعمال مستحب اینروز آنقدر می خورند ومی آشامند که ..........

راستی بهتر نیست همه این خیرات ونذورات را درروز شاد ولادت مولا  داشته باشیم وامروز حال حزن را حفظ کنیم ؟؟؟؟؟!!!!!

وچقدرخوب بود اگر همه به وظایف اجتماعی خود عمل می کردند ونیازی نبود روزعاشورا اوج کار کارگران شهرداری باشد !!!!!!!!!!